به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ طراحی یک توالت کارآمد که فضانوردان با آسودگی خاطر از آن استفاده کنند، یکی از مشکلات بزرگی است که مهندسان ناسا را از آغاز شروع سفرهای فضایی با چالش مواجه کرده است. ساختار توالت‌های فضایی فعلی که در ایستگاه فضایی بین المللی به کار رفته‌اند، ناسا را راضی نکرده‌اند و این سازمان به دنبال طراحی یک توالت کوچک تر و بهینه تر است که قابلیت استفاده بی دردسر در محیط بی وزنی و جاذبه ماه را داشته باشد.
طراحی توالت جدید جزوی از برنامه «آرتمیس» است که ناسا قصد دارد از طریق آن اولین فضانورد زن و همچنین فضانوردان دیگر را در سال ۲۰۲۴ به ماه بفرستد. از آنجا که فضانوردان در این مأموریت باید از مدار ماه روی سطح آن فرود بیایند، توالت جدید باید چندمنظوره طراحی شود؛ یعنی باید هم در مدار ماه که فضانوردان بی وزنی را تجربه می‌کنند قابل استفاده باشد و هم روی سطح ماه و گرانش ضعیف آن (یک ششم زمین) بدون دردسر نیازهای فضانوردان را پاسخ دهد.
ناسا در اعلامیه مطبوعاتی‌اش می‌گوید: «بازگشت به ماه تا سال ۲۰۲۴ هدفی بلندپروازانه است و ناسا از حالا به دنبال کوچک تر و ساده تر کردن توالت‌های فعلی است.» ناسا به منظور دوری کردن از طرز فکر سنتی مهندسی فضایی، از مردم و حتی افراد زیر ۱۸ سال دعوت به شرکت در مسابقه کرده و امیدوار است به کمک طرح‌های جدید مشکل جمع آوری و نگهداری فضولات انسانی در فضا را حل کند.
اما توالت مد نظر ناسا باید چگونه باشد؟ به گفته این سازمان طراحی بی نقص باید به گونه‌ای باشد که «ادرار و مدفوع کردن به شکل همزمان» را امکان پذیر کرده و ظرفیت جمع آوری «۵۰۰ گرم اسهال در هر بار استفاده» را داشته باشد. همچنین توالت باید به گونه‌ای طراحی شود که «فضانوردان را در معرض ادرار، مدفوع و مواد دیگر قرار ندهد.»
